wziąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}brać II {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wziąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}brać III{{/stl 33}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}bodaj{{/stl 33}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zabierać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zabrać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIb, zabrać siębiorę się, zabrać siębierze się, zabrać siębierz się, pot. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wziąć się [zabrać się] do pióra — {{/stl 13}}{{stl 7}} zostać pisarzem, zacząć pisać zawodowo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wziął się do pióra jeszcze w czasie studiów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
brać – wziąć [zabierać – zabrać] kuper [tyłek] w garść [w troki] — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} opuszczać jakieś miejsce, pomieszczenie, wynosić się, odchodzić skądś; zabierać się, zbierać się skądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wziął kuper w garść i więcej się nie pokazywał. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
sekret — Sekrety alkowy zob. alkowa. Zabrać, wziąć sekret (ze sobą) do grobu zob. grób 7 … Słownik frazeologiczny
tajemnica — 1. Publiczna tajemnica, tajemnica poliszynela «rzecz, która miała być tajemnicą, ale jest wszystkim znana»: Od początku lat osiemdziesiątych narkomania przestała być tajemnicą publiczną, można było o niej mówić i dyskutować. S mowa 1991.… … Słownik frazeologiczny
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego